John, kun je jezelf voorstellen aan onze leden?Mijn naam is John Horeman, ongeveer 50 jaar jong, maar voel me nog steeds 29. Ik heb een gezin waar ik al jaren super gelukkig mee ben.
Wat doe je in het dagelijks leven?Ik ben mede-eigenaar van een ICT-bedrijf in Zeewolde genaamd WH2A. Hier werk ik dagelijks samen met 11 andere collega’s om onze klanten “gelukkig” met hun ICT-systemen te laten werken. Ik doe dit al vanaf 2006 vanuit Zeewolde.
Ook ben je veel te vinden op Sportpark Peppelensteeg. Wat doe je zoal bij onze vereniging?Op dit moment ben ik Trainer/Coach van de MO17-1. Dit ben ik al vanaf het moment dat deze groep de MO13 was. Tevens heb ik me sinds kort aangemeld om mee te helpen in de kantinecommissie. Techniek ligt gezien mijn achtergrond dicht bij mijn hart.
We zien je als echte Blauw Geler, maar je hebt zelf altijd iets verderop gevoetbald. Vertel!
Tja nu je er zelf over begint. Ik kom oorspronkelijk bij Advendo ’57 vandaan, daar heb ik al mijn jeugdjaren gevoetbald. Helaas ben ik er even twee jaar tussenuit geweest, en daarna ben ik vanaf mijn 17de jaar weer gaan voetballen. In mijn seniorentijd ben ik vanaf het 3e tot het 6e voetballend bezig geweest en daarna ben ik jaren leider/lijder geweest van het 6e, wat nu het 4e is.
Hoe ben je bij onze mooie club terecht gekomen?
Ik ben bij Blauw Geel ’55 begonnen als een toevallige passant die zijn hand opstak toen er gevraagd werd om een hulp als coach bij de toenmalige MO13 (in de JO13 competitie). Ik zou dan soms moeten invallen als de hoofdcoach niet kon. Door mijn ervaring bij de hierboven genoemde club, dacht ik voor die paar keer red ik dat wel. Helaas, zoals vaak met het spelletje voetbal, raak je steeds meer betrokken. Helemaal omdat ik dit doe met twee hele fijne andere Blauw Gelers: Wessel Ansink en Eelco Harms. Daarbij komt ook nog eens dat Blauw Geel ongeveer dezelfde cultuur heeft als Advendo ‘57 en dat bevalt me erg goed. Ook vind ik het een uitdaging om me in te zetten voor het meiden/vrouwen voetbal en sponsorde ik bij Advendo ’57 ook de dames (ook nu ook nog). En deze stap sluit daarbij aan, nu kon ik al mijn jaren “ervaring” inzetten om de meiden in de jeugd te begeleiden.
Wat is het hoogtepunt uit je voetbalcarrière?
Dat zijn denk ik mijn jongere jaren toen ik in de C, D en E speelde. Ik had het geluk om te spelen met de jongens die in hun topjaren tegen de amateurs van Ajax speelde. We werden regelmatig kampioen in de jeugd en ik heb de bekertjes nog steeds thuis staan.
Maar ook in de senioren was er wel eens een hoogtepunt. We werden op het sportpark van Lunteren kampioen in de strijd tegen Ede-Vic, die op het andere veld verloren terwijl wij wonnen.
En dan ook maar gelijk het dieptepunt...
Tja of het geheel een dieptepunt was weet ik niet. Maar ik ben twee jaar gestopt toen ik 12 jaar was, omdat ik een paar jaar bij mijn vader ging wonen (ik was toen niet zo aardig als nu, haha). Toen ik weer terugkwam ging ik voor de selectie. En waarschijnlijk alleen op doorzettingsvermogen en snelheid werd ik bankzitter voor het tweede. Mijn generatie was toevallig heel erg sterk, of ik was gewoon te slecht. Ik heb toen het besluit genomen om terug te stappen naar het 3e en daarna 4 e om gewoon wel te kunnen voetballen, want daar ging het
me uiteindelijk om.
Ondertussen ben je niet meer weg te denken bij de meidenafdeling van Blauw Geel. Toch hebben we ons laten vertellen dat je de meiden wel eens zoet moet houden met chocola. Kan je dat even uitleggen?
Hahaha, ja ik wil zo nu en dan wel een reepje chocolade in de strijd gooien. Mij is verteld dat daar gelukmakers in zitten. Maar we doen inderdaad meestal aan het eind van het seizoen één keer chocolade-penalty’s schieten. Op die manier voer je de druk een beetje op en als ze alles raakschieten krijgen ze drie repen chocolade naar keuze. Kan je vertellen dat nog niemand dat gelukt is tot nu toe.
Je bent ook een voortrekker in het regelen van uitjes voor de meiden.
Ik geloof sterk in teambuilding, samen uit en thuis. Door buiten het voetbal ook samen te zijn krijg je volgens mij veel meer samenhang. We hebben te maken met jeugd die opgroeit, en in de jaren tussen 12 en 17 verandert er heel veel in het brein van deze kinderen. Door ook leuke andere dingen te doen, zoals naar wedstrijden gaan, karten, uit eten, leren ze elkaar ook beter kennen op een andere manier. Wat je volgens mij hiermee bereikt is dat ze binnen het veld ook meer voor elkaar willen doen, en echt samen strijden.
Daarbij ben je ook alweer een paar seizoenen sponsor. Hoe is dit ontstaan?
Ik wil dat de onderbouw meiden er top uit zien. Toen we begonnen met de MO13 kregen ze shirts van een ander elftal, helaas waren dat behoorlijk afwijkende maten. Nu snap ik dat een vereniging uiteraard goed financieel beleid moet voeren en dat ze niet zomaar elke elftal in het nieuw kunnen steken. Maar gelukkig heb ik als bedrijf een sponsorpotje wat ik in kan zetten.
Ik heb toen direct aangeboden om ze geheel in het nieuw te steken. Vanaf het moment dat we gestart waren met de MO13 is ook de gehele meidenjeugd steeds gegroeid. Vanuit daar heb ik eigenlijk steeds gekeken of een elftal een sponsor had. En waar die niet is vul ik de rol van sponsor in. De volgende groep die we netjes in tenue gaan steken is de MO13. Hiermee is de uitstraling van onze voetballende meiden super en een prachtig visitekaartje.
En als laatste. Aan wie ga je het stokje doorgeven?Het liefst zou ik alle vrijwilligers “vrijwilligers van de maand” willen maken, want er zijn er velen die ik doordeweeks en zaterdag zich hard zien inzetten voor de club. Maar als ik er 1 moet kiezen is het Silvano Crea. Hij is al bijna 3 jaar bij ons (voor zover ik weet) en begeleid op dit moment de aankomende talenten van de MO11-1 voor de toekomstige VR1.
