Etienne, zoals altijd beginnen we met voorstelronde. Vertel!Ik ben Etienne ten Böhmer, inmiddels 53 jaar oud of jong, geboren en getogen in Ede, getrouwd met het eerste vrouwelijke Blauw Geel-lid en we hebben 3 zonen, waarvan er de twee jongste bij Blauw Geel voetballen en de oudste in een vriendenteam bij Bennekom.
We kennen je natuurlijk van Blauw Geel maar wat doe je in het dagelijkse leven?In het dagelijkse leven ben ik 3 dagen per week werkzaam als assistent-accountant bij EQUUS accountants en belastingadviseurs en 4 dagen per week ben ik bezig met fietsen, fitness, spinning, trainingen voorbereiden en geven, Netflix, keuken-en bardiensten en onze lieve hond.
Jij hebt maar liefst (dachten wij) 306 wedstrijden gespeeld in het eerste. Daarmee sta jij in de top van spelers die de meeste wedstrijden in het eerste hebben gespeeld. Hoe voelt dat?Dat voelt goed en vervult mij met trots. Als rasechte Blauw Geler vind ik het mooi om in zo’n illuster rijtje te staan.
Hoe kijk je terug op die tijd? En wat waren absolute hoogtepunten en dieptepunten?Ik kijk met weemoed terug op die periode. Ik moet zeggen dat ouder worden nou niet echt een favoriete bezigheid is. In die tijd was je in de kracht van je leven en dat voelde wel beter aan. Hoogtepunten waren de kampioenschappen en de dieptepunten uiteraard de degradaties.
Maar het absolute hoogtepunt was een beslissingswedstrijd op 30 mei 1997. Het jaar ervoor waren we kampioen geworden en dus gepromoveerd. Meestal is handhaving dan het streven, maar wij werden op een haar na weer kampioen. Helaas net 2 e , maar we wonnen de nacompetitie en moesten toen een beslissingswedstijd spelen op neutraal terrein. Die werd gespeeld op het veld van Owios. Prachtig weer en de wedstrijd moest later beginnen omdat de supporters er nog niet waren! Iets met vertraagde bussen geloof ik. We begonnen de wedstrijd en kwamen met 1-0 achter door een eigen doelpunt. Ik zal de maker van dat eigen doelpunt niet noemen, maar hij is nu ook een vrijwilliger bij onze mooie club. Daarna is de tegenstander er niet meer aan te pas gekomen en liepen wij het veld af met een 5-1 overwinning.
Wie was in al die jaren je favoriete trainer?Jan Ditewig, die helaas te vroeg is overleden. Onder zijn leiding hebben wij topjaren gehad met het zojuist beschreven hoogtepunt. Is overigens nog wel grappig om te vermelden: Jan was niet zo groot. Big Boss was toen sponsor van Owios en op de video die toen is gemaakt is een mooi beeld te zien van Jan. Staat zo’n kleine man voor de tribune, precies tussen de grote letters Big en Boss in.
Nu sport je veel aan de andere kant van het hek..Je doelt op Tesqua. Inmiddels sport ik bij Smart-Fit, maar ik probeer wel regelmatig te fitnessen. Ik heb het ook nodig. Ik heb artrose en stil zitten of stil staan is niet fijn; bewegen wel. Gelukkig vind ik het ook leuk om te doen.
Daarnaast zit je veel op de mountainbike. Je neemt zelfs vrij van je werk (of zoals je zelf noemt prestatieverlof) om even 100 km te fietsen? Waar komt die enorme kick vandaan?Fietsen is voor mij heerlijke “me time”. Even lekker ertussen uit, gedachten proberen leeg te maken en genieten van ons mooie landje. Toen ik begon met wielrennen vond ik 50 km. al ver, maar je gaat grenzen verleggen. Die grens was eerst 100 km. en werd steeds verder verlegd, tot het eindige een keer bij 209 km. Ben ik toch mooi op de fiets naar Rotterdam geweest en dan zie onderweg toch echt wel mooie stukken om te fietsen.
Je hebt zelfs de Mont Ventoux beklommen in 2017 en in 2018 de Stelvio. Hoe waren die ervaringen?Dat waren prachtige ervaringen. Toen ik boven op die bergen stond en naar beneden keek, was ik toch wel erg trots op mezelf. Zo’n moment wil je toch vereeuwigen en dat was op de Mont Ventoux wel een dingetje. Ik had mijn telefoon in een hoesje op het stuur en die was oververhit geraakt. Helemaal niets mee te beginnen. Gelukkig was ik niet de enige op de top en heb Nederlanders aangesproken, die uitgebreid foto’s hebben gemaakt en die mij hebben gemaild en ge-appt.
Inmiddels al een heuse trainerscarrière bij Blauw Geel. Kun je wat vertellen over wat je tot nu toe hebt gedaan?Ik ben begonnen met het trainen van mijn oudste zoon Melvin in de F1. De F1 trainde in die tijd maar 1x per week. Alle tegenstanders trainden 2x per week. Ik heb toen na de winterstop de 2 e training voor mijn rekening genomen. Dat bleef toen bij een half jaar. Een paar jaar later vroeg Rob Sillesen mij om hulptrainer te worden bij de F1, waar toen mijn jongste zoon Tycho voetbalde. Daarna ben ik als hoofdtrainer aan de gang gegaan. De eerste 2 jaar bij mijn zonen Jesper en Tycho. De leeftijdscategorie JO-11 en JO-12 beviel mij wel en ik heb toen besloten om de JO-12 selectie te blijven trainen.
Je hebt al heel wat kampioenschappen mogen vieren. Het geheim van de trainer?Geen idee. Ik doe eerlijk gezegd maar wat. Ik heb geen diploma. Ik heb wel het cursusmateriaal van Rob Silessen doorgenomen en goed naar hem gekeken en geluisterd het eerste jaar als hulptrainer. Ik ben een you tube-trainer. Ik haal de meeste inspiratie uit trainingen die op you tube zijn te vinden. Ik probeer trainingen zo afwisselend mogelijk te houden en volgens mij lukt dat vrij aardig. Gelukkig heb ik relatief veel vrije tijd en dan zit ik soms uren video’s te kijken om een training voor te bereiden. Dat combineer ik dan wel vaak met de sportschool. Daar kun je namelijk fietsen en you tuben tegelijk. Ik probeer zo veel mogelijk de wedstrijden te kijken, maar dat lukt lang niet altijd, omdat ik regelmatig moet vlaggen en rijden bij Jesper en Tycho. Maar het is wel erg gaaf om dingen in de wedstrijden te zien waarop je getraind hebt.
En als dat nog niet genoeg is ben je ook regelmatig aan het helpen in de keuken of achter de bar. Hoe ervaar je dat en waarom zouden nog veel meer mensen dit moeten doen?Het is best leuk om te doen. Mijn voorkeur gaat wel uit naar bardienst, maar ik doe het ook omdat het van levensbelang is voor de club. Zonder de inkomsten van de kantine zou alles wel veel duurder worden. Ik vind de vraagstelling overigens terecht: meer mensen zouden dit moeten doen. Omdat er te weinig vrijwilligers zijn, heeft het bestuur noodgedwongen een in mijn ogen te hoge vergoeding beschikbaar gesteld voor kantinediensten. Ik zou het veel prettiger vinden als er véél meer mensen komen, die kosteloos diensten draaien. Vele handen maken licht werk en als je heel af en toe een dienst draait, lijkt het mij dat mensen dat eerder kosteloos doen. Het moet niet te veel op werk gaan lijken en het is nu zo dat er teveel mensen zijn voor wie het op werk lijkt. Al kun je maar 1x in de 3 maanden: meld je aan als vrijwilliger. Neem gerust een vriend, vriendin, zus of broer mee. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd.
Aan wie geef je het stokje door en waarom?Ik geef het stokje door aan Daan Chargois en Timo Schilperoord. Dat zijn mijn hulpttrainers bij de JO- 12-selectie en zij zijn ook leiders van de JO12-1. Ik hoop dat zij een inspiratie zijn voor andere jeugdigen om ook de handen uit de mouwen te steken en hun steentje bij te dragen.
