Hans, jij sluit het jaar af als ''vrijwilliger'' van de maand december. Kun jij jezelf voorstellen aan onze leden? Zo word je ineens opgegeven voor vrijwilliger van de maand. Ik heb daarop geantwoord ''dat ben ik niet want ik heb een arbeidscontract met Blauw Geel ’55'' , dus geen vrijwilliger maar een betaalde kracht. Maar goed; ondanks dat ben ik iemand die zich toch wel voor wil stellen aan de leden van Blauw Geel ’55.
Mij naam is dus Hans en ik ben in 2005 getrouwd met Wilma. Wij wonen samen in de Maandereind. Uit een eerder huwelijk heb ik drie zoons. Alle drie zijn ze lid geweest van Blauw Geel ’55.
Een echte Rotterdammer. Ken je dat niet horen dan?! Hoe zit dat bij jou?Ik ben geboren in 1951 in het oude Noorden van Rotterdam, waar ook Jan Boskamp (oud-speler Feyenoord woonde). Om gelijk het fabeltje te ontleden dat in de Ede Stad een tijd geleden stond, dat ik met Jan Boskamp heb gevoetbald. Dit is in zo verre waar dat hij 5 jaar was en ik 3 jaar en dat we in de straat al tegen een bal aantrapte.
Maar geboren en getogen Rotterdammer blijf je je leven lang.
Opgegroeid in een echt Feyenoord-nest. Zit die liefde nog steeds zo diep?
Al op 6-jarige leeftijd werd ik door mijn vader meegenomen naar de Kuip. Vanaf die tijd werd en is nog steeds Feyenoord mijn club. Ondanks dat wij in de buurt van Sparta woonden mochten wij niet naar Sparta, want we waren Feyenoorders. Natuurlijk zat ik daar ook op de zondagen als Sparta thuis speelde, want als jong kind wilde ik altijd wel voetbal zien.
Kun je wat vertellen over jouw rol bij het ministerie van defensie?Na mijn middelbare schoolopleiding MTS Werktuigbouwkunde en autotechniek heb ik mij aangemeld bij het Ministerie van Defensie om beroepsmilitair te worden, met vooral het idee dat ik dan op kosten van defensie aan de hts-autotechniek in Apeldoorn kon gaan studeren. Van dat studeren is helaas niets van gekomen en ben bij defensie gebleven, bij de Technische Dienst als automonteur, uiteindelijk na 34 jaar als Adjudant van de Technische Dienst met vervroegd pensioen gegaan. Na mijn basisopleiding in Weert werd ik geplaatst op een mobile werkplaats met als standplaats Ede en kreeg daardoor van Defensie een flat op de Groenendaal aangeboden, dat was in september 1975.
De functie die ik vervulde was bij een hersteleenheid voor o.a. motorvoertuigen c.q. monteur en daarna leidinggeven aan monteurs. Dit heb ik bij diverse eenheden mogen doen. Ook instructeur ben ik geweest op het opleidingscentrum Technische Dienst in Utrecht en uitzendingen naar Libanon en Bosnië-Herzegovina.
Daardoor is jouw andere cluppie ook Blauw Geel ‘55 geworden. Je hebt al een lang en rijk verleden hier. Sinds wanneer ben je lid en hoe kijk je terug op deze tijd?
In 1976 ben ik lid geworden van Blauw Geel ’55. Ik heb 1 keer in het eerste mogen meedoen en daarna al gauw in het 2e en de lagere elftallen. Ik mocht al snel meelopen met de heer Been. Hij was namelijk de man die de kleedkamers en ballen regelde voor de pupillen. Dat leek mij ook wel wat. Al snel leerde ik ook van de dhr Been om ballen te maken. De dhr Been was nl schoenmaker bij defensie en kon deze werkzaamheden ook. We hadden toen nog voetballen met een binnenbal. De buitenbal werd dan voorzichtig op een naad losgemaakt je haalde de binnenbal eruit, plakte deze of verving deze en dan naaide de buitenbal weer dicht. Was erg leuk omdat te leren.
Na een aantal jaren werd er door diverse voetbalverenigingen buiten de KNVB Oost en soort van wilde bond opgezet om pupillen te laten voetballen in de regio. De pupillen konden daardoor 2x per jaar strijden om kampioen te worden in hun leeftijdsklasse of kwamen in aanmerking voor promotie of degradatie. Namens Blauw Geel’55 ben ik daar naast wedstrijdsecretaris, ook voorzitter van geweest. Leuke periode waar we bij diverse verengingen onze vergaderingen hielden. Na een aantal jaren nam de KNVB dit over. Na dit gedaan te hebben en ik een redelijke vast standplaats bij Defensie kreeg ben ik ook wedstrijdsecretaris senioren van Blauw Geel ’55 geworden en in 1993 daarmee gestopt. Daarna een opleiding tot sportmasseur gedaan en sinds 1994 begonnen als verzorger bij SDS’55.
Deze functie als verzorger heb je nu ook bij onze vereniging. Hoe ben je in dit vak terecht gekomen en wat maakt het zo mooi?In 1992 ben ik uit het bestuur van Blauw Geel ’55 gestapt en heb ik daarna een jaar als vrijwilliger (secretaris) bij Provinciaal bestuur van Scouting Gelderland gewerkt. In 1993 ben ik begonnen met de opleiding tot sportmasseur. In de praktijk heb ik toen veel bij Blauw Geel gelopen en veel geleerd van Hennie Baas, die toen verzorger was bij het eerste elftal.
Na het behalen van het diploma ben ik in 1994 begonnen bij SDS ’55 als verzorger van de selectie. Daarna 10 jaar s.v. Otterlo, WAVV (5 jr) en tegelijk de dames DTS’ 35 voor 1 jaar, naast WAVV ook sv Maurik nu (MEC-07) 1 jr, EMM (1jr), tussendoor ook het Nederlands Militair elftal(5jr), vv Woudenberg (8 jr), WAVV (1jr) en nu terug op het oude honk vv Blauw Geel’55.
Waarom verzorger geworden? Wel het het houdt je jong om met jonge mensen te werken en hun prestaties op het veld te verbeteren. Daarnaast vind ik het prettig om een onderdeel te mogen zijn van een team die zo hoog mogelijk wil presteren.
Jij speelt daarmee een belangrijke rol in een veilig sportklimaat binnen onze vereniging. Hoe belangrijk is dit en hoe kunnen we dit nog verbeteren?
Toen ik weer, in seizoen 2020-2021, begon bij Blauw Geel’ 55 bleek al gauw dat er weinig aandacht is voor de lagere teams en jeugdelftallen m.b.t. verzorging. Daar ik bij alle verenigingen waar ik als verzorger bezig ben geweest altijd open gestaan heb voor alle leden die de sport beoefenen, vind ik het dus van belang dat jeugd, lagere senioren, dames en meisjes ook met een blessure bij mij langs kunnen komen om dat te kunnen begeleiden, zodat ze weer snel deel kunnen gaan nemen met hun sport.
Mede om het sportklimaat te willen verbeteren binnen Blauw Geel ’55 vind ik dat er meerdere personen zouden moeten zijn die minimaal een EHBO-cursus hebben gevolgd en dat we deze personen op de zaterdagen in kunnen zetten als vrijwilligers die als eerste een bepaalde blessure van spelers/sters kan beoordelen en/of deze kan behandelen c.q. door verwijzen naar een arts of ziekenhuis.
Edwin Lau noemde jou de verbinder tussen de jeugd en senioren. Hoe kijk je daar zelf naar?Dat Edwin Lau mij een verbinder tussen de jeugd en senioren noemt, komt mede doordat ik juist open sta voor o.a. talenten die in de toekomst naar de selectie senioren kunnen doorstromen en met wat ik in de vorige alinea heb geschreven.
Heb je nog een speciaal woord voor alle spelers die bij jou terecht kunnen voor advies en behandelingen?Of ik nog een speciaal woord heb voor de spelers die bij mij komen? Eigenlijk niet, de deur staat altijd open dus schroom niet en kom met een blessure naar mij toe.
Aan wie geef je het stokje door en waarom?Het stokje geef ik door aan onze vrijwilliger Mark Baardman, die onze kleedkamers op de zaterdagen uitgeeft aan de teams en die ze na afloop weer schoon maakt.
