Edwin, vrijwilliger van de maand november! Kun jij jezelf voorstellen aan onze leden?
Hallo Blauw Gelers, Leuk om me voor te stellen en het stokje over te nemen van Pim en de vele andere vrijwilligers van de maand die reeds zijn geweest. Ik ben Edwin Lau, 46 jaar en 13 jaar gelukkig getrouwd met Sandrine. Wij hebben 2 kinderen, Mathijs 11 en Evelien 9 jaar oud. Toen mijn zoon vier jaar werd wilde hij graag op voetbal en zo zijn wij bij Blauw Geel ’55 terecht gekomen. Wij komen van oorsprong niet uit Ede en hebben dus niet de lange familiehistorie bij deze club, noch bij een andere club uit Ede. Maar een bezoek aan Blauw Geel ’55 tijdens de jaarlijkse 6-kamp overtuigde ons dat deze club een goede keuze was en zo hebben we ons ingeschreven. Zoals zoveel ouders ben ik via Mathijs ook actief geworden. Eerst klein - als helpende hand bij de mini’s en het kampioenenbal, daarna als trainer in de JO8,-9,-10 en -11.
Op een bepaald moment volgt de logische keuze om je niet meer direct als trainer van je eigen kind in te zetten en zo ben ik via de JO14-1 uiteindelijk dit jaar als trainer / coach van de JO19-1 actief. Iets dat mij zeer bevalt. Onze dochter Evelien heeft voor hockey gekozen maar vindt voetbal ook heel leuk om te doen. Ik ben in de toekomst benieuwd wat het wordt. Meisjesvoetbal zit sowieso in de lift en is een belangrijk onderdeel van onze jeugd. Elk leeftijdsjaar kan rekenen op een steeds groter aantal meiden dat kiest voor voetbal en voor Blauw Geel ‘55. Een mooie ontwikkeling als je het mij vraagt.
Naast het zijn van trainer en TC bij Blauw Geel ’55 zet ik me jaarlijks altijd in om samen met Han de clubvoetbaldagen vorm te geven. Dit is altijd drie dagen voetbalplezier met ongeveer 80 jeugdspelers uit voornamelijk onze eigen jeugd. Het is altijd een hele mooie start van het voetbalseizoen.
En een trouwe lobbes in huis? Wat betekent die voor jou?
Een hond is voor ons voornamelijk gezelligheid in huis en wij zouden niet zonder kunnen of willen. Nadat onze eerste hond, na 12 mooie jaren, 3 jaar geleden is overleden hebben we snel, nadat ons nieuwe huis opgeleverd en ingericht was, een nieuwe hond genomen. Een zwarte labrador, Shadow genaamd.
Verder werk je als delivery systems and services offering manager bij Merck Group. Kun je iets meer vertellen over dit bedrijf en de rol die jij daar vervult?
What’s in a name, zal ik maar zeggen. Kortgezegd ben ik verantwoordelijk voor de sales en marketing in Europa. Wij helpen onze klanten om microchips te maken. Met alle tekorten aan semiconductors, waarover je vaak in de media kunt lezen, kan je wellicht wel voorstellen dat dit een hele drukke markt is op dit moment.
Wij hebben ook vernomen dat jij trots eigenaar bent van een mooie zeilboot? Hoe gaaf?!
Dat klopt, jullie zijn goed geïnformeerd. Niet veel mensen weten dat. Vroeger hebben mijn vrouw en ik een tijd samen gezeild. Mijn vrouw Sandrine doet dit al heel lang en zij heeft mij ermee besmet. Toen wij uit Den Haag naar Ede zijn verhuisd is het zeilen stil komen te liggen. Blijkbaar hadden we er toch nog niet genoeg van en hebben we deze vakantie de knoop doorgehakt en hebben, na een korte zoektocht, weer een hele leuke zeilboot gevonden waar we met samen met de kinderen en de hond lekker mee zeilen in Zeeland.
Samen naar Den Haag verhuisd. Een grote omslag?
Ik kom oorspronkelijk uit Den Haag waar ik ben geboren. Zo’n 15 jaar geleden zijn wij uit Den Haag naar Ede verhuisd. Een beslissing waar we zeker nog geen spijt van hebben gekregen. Voor ons werk, we werkten toen beide al consultant bij wisselende organisatie in het land, was Ede was veel centraler dan Den Haag. De bosrijke omgeving heeft ons altijd getrokken en zeker met een hond is dat in Ede super.
Jouw club is PSV. Hoe is dit zo tot stand gekomen?
Heel eerlijk is PSV niet altijd mijn club geweest. Als kind was ik Ajax fan, in een tijd dat Marco van Basten de sterren van de hemel speelde. Hoe kon je ook anders. Maar via een stage voor mijn studie ben ik in Eindhoven terecht gekomen en mocht ik meedenken over het publieks- en veiligheidsbeleid van PSV. Met name aan de onderzoekskant heb ik een bijdrage geleverd en 6 maanden lang was ik iedere werkdag in het stadion te vinden. Een hele mooie tijd waaraan ik veel mooie herinneringen aan over heb gehouden. Aansluitend aan de stage heb ik nog een tijdje voor PSV gewerkt.
Met zulke leuke ervaringen binnen een club is het niet meer dan logisch dat ik PSV ben blijven volgen en blijven steunen. Met mijn 2 kinderen gaan we graag naar de alle thuiswedstrijden van PSV.
Wat vind je van het veelbesproken wisselbeleid van Roger?
Als je op de tribune zit of van afstand kijkt is het soms lastig te snappen waarom sommige wissels plaats hebben gevonden denk ik. Maar een paar wedstrijden verder blijkt inmiddels wel dat deze PSV spelers nu toch echt geblesseerd zijn. Je probeert denk ik altijd resultaat te halen op korte termijn, maar ook aan de inzetbaarheid van spelers te denken op langere termijn. Je moet als trainer dan een beetje het geluk hebben dat het goed uitpakt en de wissels resultaat opleveren. Dat heeft het niet altijd gedaan en dan is men vaak kritisch.
PSV is volgens mij net als Blauw Geel wel heel realistisch en niet te snel in paniek als het even niet goed loopt. De basis is goed en wat goed is wordt altijd weer succesvol. We hebben dus vertrouwen in Roger.
Wat vind jij het leukste aan jouw rol als technisch jeugdcoördinator?
Als je onze 5 velden vol ziet met kinderen, trainers en andere vrijwilligers dan kan ik een glimlach niet onderdrukken. Niets in mooier om op zaterdag teams te zien verzamelen, spelen en weer terug te zien komen van een uitwedstrijd of veld C. Gewonnen of verloren, de belangrijkste vraag is altijd of het leuk was. Daar begint jeugdvoetbal mee. Natuurlijk hebben we binnen de jeugd ook ambitie, zeer zeker. We willen spelers opleiden en uiteindelijk bij ons in het eerste laten spelen. Daar zijn we heel duidelijk in. De weg daarna toe is wel breed. Pim als vorige vrijwilliger van de maand heeft al een mooi inkijkje kunnen geven in de gelijke kansen aanpak van Blauw Geel. Daar sta ik van harte achter, kinderen ontwikkelen niet allemaal gelijk en iedereen moet optimaal de kans krijgen om zo goed mogelijk te ontwikkelen. Dat is in belang van ieder kind maar zeker ook voor Blauw Geel.
Voldoende goede trainers, alle teams van een leeftijd op 1 veld twee keer per week laten trainen, voldoende materiaal en aandacht voor alle teams, daar denken wij verder mee te komen. Daar zet ik me ook voor in. Als je dan ziet dat de jeugd bij Blauw Geel flink groeit dan moeten we toch iets goed doen.
Wat is dan dat geheim dat de jeugd er goed voorstaat?
Er wordt, met name door Rob Sillissen als Hoofd Jeugdopleiding, veel werk verzet om het jeugdbeleid goed vorm te geven. Als je dan wel eens met trainers van andere clubs om ons heen praat dan merk je dat wij echt op de goede weg zitten. Er is een duidelijk visie over hoe de jeugd binnen Blauw Geel goed kan functioneren. Veel is gericht op de ontwikkeling van de spelers, op het juiste niveau te laten spelen en uit te dagen. Dat zorgt voor blije gezichten meestal, maar je moet het nog wel een uitleggen aan mensen. We hebben als team, er zijn heel veel mensen bij nodig en betrokken uiteraard, nog veel werk te doen maar het zit goed op dit moment. Dat moeten we nu verder borgen voor de toekomst.
Ook vanuit het bestuur is er (uiteraard) veel aandacht voor de jeugd, er is bijvoorbeeld alle ruimte tot het opleiden van jeugdtrainers en ook materiaal is altijd beschikbaar. Twee hele belangrijke voorwaarden.
Voor elke vereniging is het op sommige onderdelen lastig vrijwilligers te vinden. Hoe kunnen we in jouw ogen (nog) meer leden binden als vrijwilliger binnen onze club?
Ik heb altijd geleerd dat je vrijwilligers persoonlijk moet vragen. Niet veel mensen zullen zelf op de club afstappen en zich aanbieden. Het is best een stap voor mensen die wellicht nog niet zo bekend zijn met de club. Helaas, een A4-tje op de deur of een algemene oproep levert vandaag de dag nog maar weinig mensen op. Wees eerlijk en duidelijk over de tijd die het kost en wat het inhoud, maak taken niet te groot. Begeleid mensen goed en maak ze vertrouwd met de club.
De bereidheid onder de ouders in de jeugd is over het algemeen prima. Niet iedereen wil en kan natuurlijk training geven maar die zetten zich indien gevraagd altijd graag in voor andere activiteiten. Ik zie het niet zo somber in qua vrijwilligers, soms wel hard werken om iemand te krijgen, dat geef ik graag toe. Gelukkig is publiek weer toegestaan, zodat je alle ouders ook persoonlijk langs de kant kan ontmoeten, dat werkt veel makkelijker als de laatste 2 jaar.
Goed voorbeeld is ook hoe actief sommige jeugdleden zijn. Sinds een paar jaar doen we met succes een beroep op onze JO-19 junioren om als trainers zich in te zetten voor de clubvoetbaldagen. Voor het tweede jaar op rij waren 7 spelers actief als groepsleider op deze 3 dagen. Super leuk voor de jonge spelers ook natuurlijk. Daarnaast zijn er ook jeugdleden actief als trainer, keeperstrainer, of scheidsrechter.
Tot slot; aan wie geef je het stokje door en waarom?
Het zou heel makkelijk en verdiend geweest zijn om het binnen de jeugd te houden en Rob, Esther (eind 2020 al geweest), Richard, Bernhard of kortweg aan alle jeugdtrainers en leiders het stokje door te geven. Allen doen fantastisch werk om de jeugd iedere week te laten voetballen. De hoeveelheid werk dat daar bij komt kijken is meer dan je denkt. We zouden niet zonder ze kunnen.
Maar ik geef het stokje over aan iemand die voor mij heel belangrijk is al verbinder tussen de jeugd en de senioren en dat is verzorger Hans van den Bergh. Hans heeft een rijk en lang BG verleden maar als verzorger zet hij zich nu buiten zijn primaire taak als verzorger van de A-selectie in als verzorger voor de jeugd. Hans ondersteunt de jeugd met advies en behandelingen. Dat scheelt heel veel uitval of ergere blessures en zorgt voor een veiliger sportklimaat. Een heel belangrijk en fijn persoon om me te overleggen en samen te werken.
