Bernhard; jij bent één van die mensen binnen onze vereniging die zich eigenlijk niet hoeft voor te stellen. Al decennia lang loop je hier rond en veel mensen kunnen je dus al. Maar voor de vorm doen we het nog even! Vertel..wie is Bernard Heikamp?Ik ben dus Bernhard Heikamp, ik ben 47 jaar oud en geboren in Ede. Inmiddels ben ik 21 jaar getrouwd met Elma, samen hebben wij 1 dochter en 3 zonen (Evi, Joeri, Nordin en Lasse) Mijn hobby’s zijn (uiteraard) vrijwilligerswerk doen voor Blauw Geel en mountainbiken.
Wij kennen jou dan natuurlijk via Blauw Geel. Maar wat doe je in het dagelijkse leven?In het dagelijks leven ben ik werkzaam bij R&W Batterijen op de afdeling expeditie.
Een prangende vraag van één onze lezers. Waarom heb je nog geen rijbewijs en wanneer ga je die eens halen?Ik heb het nooit gehaald omdat ik denk ik te hard verwend ben door mijn vrouw. Als het nodig is rijdt zij voor mij. Of ik het ga halen is nog niet bekend, maar het zal wel goed zijn als ik het ga doen. Mijn vrouw zou dan ook gelukkig zijn.
Het schijnt dat jij het nooit warm hebt. Zelfs met 40 graden op Kos slaap je nog onder een flinke laag dekens?Dat is lang geleden, maar ik kan het me nog wel herrinneren. We waren met een groep vrienden op vakantie naar Kos. We waren toen nog jong en gingen dan ook wel elke avond stappen, waarbij het nodige aan alcohol werd gedronken. Op een avond had ik wel een beetje erg veel op en dat heb ik de volgende dag wel gemerkt. Het was inderdaad 40 graden en ik had het de hele dag koud...
Klopt het dat jij je eerste stapjes als voetballer hebt gedaan bij speeltuin de Korenbloem?Dat klopt inderdaad, ik woonde vroeger schuin tegenover de ingang van de speeltuin. Samen met bekende andere Blauwgelers (Eric Brinkhuis, Arend ten Ham, Jonathan Pieterse, Jos en Herman van Holland) voetbalden wij daar bijna dagelijks.
Waarom ben je zo vroeg gestopt met voetballen?Toen ik jong was heb ik ook veel aan zaalvoetbal gedaan en dat was niet goed voor mijn knie. Uiteindelijk heb ik een voorste kruisband operatie gehad toen ik 27 was, maar daarna heb ik niet veel meer gevoetbald.
Jij bent al heel heel heel lang betrokken bij onze vereniging. Weet je nog wanneer je lid geworden bent?Sinds wanneer ik precies lid ben weet ik niet, maar ik ben rond de 35 jaar lid van Blauw Geel
Jij hebt daarmee ook al heel veel vrijwilligers rollen binnen gehad. Kun je ze allemaal nog opnoemen?Nee, ik denk het niet, maar dat is ook niet belangrijk. Het gaat er als vrijwilliger om dat je het met plezier doet en elke vrijwilliger is belangrijk voor de club.
Waar houd jij je momenteel mee bezig als vrijwilliger?Op dit moment vooral met aanschaf van kleding en materialen. De aanschaf van wedstrijdkleding, trainingspakken, tassen en alle materialen die nodig zijn om te kunnen voetballen. Gelukkig heb ik daar goede hulp bij van o.a. Roelof Keuken.
Heb jij als één van de iconen van de club nog een speciaal woord voor al onze leden?Het is geen speciaal woord voor iedereen, maar het volgende wilde ik toch even kwijt. Blauw Geel is een club die geen vergoedingen geeft aan spelers van het 1e elftal en daardoor zijn wij zeer afhankelijk van onze jeugdafdeling. Vanuit de jeugd zal er doorstroming moeten blijven naar het 1e.
Om dit kunnen bewerkstelligen zijn er bij de jeugd een paar mannen (Rob, Edwin en Floris) de afgelopen jaren op voetbaltechnisch gebied hard aan het werk geweest. Deze heren mogen vind ik wel meer waardering en respect krijgen voor wat ze bereikt hebben en waar ze mee bezig zijn. Elke beslissing/verandering die zij bij de jeugd doorvoeren maken zij altijd met de gedachte dat het in het belang van de vereniging is. We mogen als club blij en trots zijn dat er zulke mensen bij de vereniging lopen.
Aan wie geef je het stokje door en waarom?Ik geef het stokje door aan Etiënne ten Bohmer. Hij is vele jaren speler bij het 1e geweest en is inmiddels al weer vele jaren jeugdtrainer. Regelmatig is hij ook achter de bar te vinden om te helpen. Eigenlijk is Etiënne een stille betrouwbare kracht binnen de vereniging en vandaar dat ik het stokje aan hem doorgeef.
