Gert; je bent als voorzitter genomineerd voor vrijwilliger van de maand. Voor velen dus een bekend gezicht, maar stel je zelf nog even voor aan onze leden. Ik ben in 1952 geboren in Wekerom. Na mijn lagere school naar de Mavo en daarna naar de MTS in Ede. In de Edese schooljaren heb ik mijn huidige vrouw Jennie ontmoet en zijn na ons trouwen in Ede gaan wonen. Wij hebben samen twee dochters en vijf kleinkinderen. Onze meiden hebben allebei gevoetbald bij Blauwgeel. Ik was toen vrijwel elke zaterdag op het veld te vinden. Vrij snel werd ik gevraagd om een begeleider te zijn van 1 van de meiden- teams. Samen met Marijke Slotboom heb ik dat tot 1999 volgehouden, terwijl mijn dochters allang waren gestopt. Ik vond het wel een prettige ontspanning na mijn drukke baan als manager van een installatiebedrijf. In 1999 werd ik ondernemer. De inspanning die dat vraagt was niet te combineren met het wekelijks begeleiden van een team. Omdat het bedrijf waar ik voor die tijd werkte al sponsor was, is het contact met de vereniging gebleven.
We beginnen met een heel belangrijke vraag van 1 van onze lezers. Wat vind jij nu het allerbelangrijkste in het leven?Een lastige vraag. Er zijn veel belangrijke zaken. Bijvoorbeeld het milieubeleid; is er voor onze kinderen en kleinkinderen nog een leefbare wereld. De vele oorlogen en de daarbij behorende vluchtelingen-stroom. De corona-pandemie, hoe krijgen we deze onder controle, zodat het gewone leven weer doorgang kan krijgen.
Maar, een beetje egoïstisch, het belangrijkste is de gezondheid en het welzijn van mij en mijn familie.
In 2001 verbond jij jouw naam aan het inmiddels welbekende Van Den Berg Installateurs (selectsponsor van onze vereniging). Jij hebt daar de lijnen uitgezet om het bedrijf een voorname positie te geven in de installatiebranche (en je was nog aandeelhouder van 3 andere installatiebedrijven. Hoe heb je dit bewerkstelligt en wat maakt het installatievak zo mooi voor jou?Het was in 1999, alhoewel toen nog niet onder de naam Van den Berg Installateurs. Dat was in 2001. Zoals ik eerder noemde was ik voor die tijd manager van een middelgroot installatiebedrijf. In 1999 deed zich de mogelijkheid voor om een installatiebedrijfje over te nemen. Het is steeds mijn bedoeling geweest dit bedrijf te laten groeien naar een middelgroot bedrijf. Om die groei-ambitie te versnellen heb ik samenwerking gezocht met andere installatiebedrijven. Soms om te fuseren, een andere keer om mede-eigenaar te worden. Diverse situaties zijn gelukt of ook juist niet. Dat hoort bij ondernemen. Ik heb het altijd prettig gevonden om leiding te kunnen geven aan een grote groep mensen. En, terugkijkend, het heeft mij veel voldoening gegeven.
Ik ben mijn hele werkzame periode werkzaam geweest in de installatiebranche, meer dan 45 jaar. Techniek heeft mij altijd aangesproken. In mijn ouderlijke huis mocht in een schuurtje experimenteren met techniek. De materialen kreeg ik van mij oom die naast ons woonde en een eigen installatie bedrijf had. Dus dat ik in de techniek iets zou gaan doen was duidelijk. Installateur zijn is een prachtig vak. Zeker in deze tijd met zijn vele ontwikkelingen in de energietransitie. Ik raad een ieder aan, zeker de jongeren een vak te kiezen in de techniek. Een installateur maakt het mogelijk dat een huis of gebouw leefbaar is en bruikbaar. Er zijn nog telbaar meer mogelijkheden. Stel je maar eens een wereld voor zonder techniek. Een oud grapje in de installatiewereld is; God schiep het licht, maar wij legden de kabels daarvoor aan.
Inmiddels al twee jaar met pensioen maar je bent nu drukker dan ooit. Hoe krijg je dat voor elkaar?Ik ervaar dat niet zo. Voor mijn pensioen was het werk veel intensiever en niet vrijblijvend. Je bent niet alleen verantwoordelijk voor je eigen inkomen, maar ook dat voor je medewerkers en hun gezinnen. Daar bovenop komen de verplichtingen aan opdrachtgevers, leveranciers en financiers. Nu ik met pensioen ben is deze druk er niet meer. Daar ben ik blij mee. Maar “het iets doen” is gelukkig gebleven. Wat ik nu doe zijn hobby’s.
Je hebt een rol in het bestuur van gemeentebelangen Ede. Kun je daar wat over vertellen? Voor mensen die mij wat langer kennen was dat geen verrassing. Ik heb vaak aangegeven dat ik na mijn pensionering iets in de politiek wil gaan doen. Dat dat GemeenteBelangen Ede is geworden is omdat ik minder heb met de landelijke partijen. GemeenteBelangen komt op voor de belangen van de Edese Inwoners, zonder dat de partij worden gestuurd door een ergens in het westen gevestigd Bestuur. Wij zijn geen afdeling van een landelijke partij. We steken onze energie in de Gemeente Ede. Wij luisteren naar de inwoners en dat bepaalt onze koers en grondhouding. Het verkiezingsprogramma heeft de titel “ Eerlijk en Realistisch”. Een tekst die mijn lijfspreuk zou kunnen zijn. Wij vinden Ede een prachtige gemeente om te wonen, te werken, te ondernemen en te recreëren. Daar willen we aan blijven werken.
Het verkiezingsprogramma kan je vinden op
www.gemeentebelangen-ede.nl. Ik ben bij GemeenteBelangen bestuurslid. Dus niet direct politiek actief. Zoals jullie weten zijn er op 16 maart gemeenteraad verkiezingen. Ik sta op nummer 13 van de kieslijst. Ik roep iedereen op te gaan stemmen, maak gebruik van je recht. Mocht je dan voor GemeenteBelangen kiezen, maak dan nummer 13 rood. Dankjewel.
Vorig jaar werd bekend dat je ook voorzitter bent geworden van Business Club de Vallei welke gelieerd is aan DTS. Voor sommige was dit een verrassing en ze vroegen zich af of dit elkaar niet bijt. Kun je dit (nog eens) toelichten voor onze leden?Dat doe ik graag. Als ondernemer ben ik lid geweest van meerdere business clubs. Zoals onder andere Footvalley (vvBennekom), PolarBears, de GelderseKring en ook de Vallei (vvDTS). Ik ken dus al deze gremia. Als je niet meer aktief bent als ondernemer, wordt je gevraagd voor zulke functies. Zo ook voor de business club de Vallei. Ik heb als ondernemer gelijktijdig (mede)leiding gegeven aan meerdere installatie-bedrijven. Dat heeft mij veel werkplezier gegeven. Mensen uit de verschillende bedrijven te laten samenwerken om de maximale synergie te bereiken. Met verschillende belangen omgaan gaat mij goed af.
Toen het verzoek kwam om het voorzitterschap van deze club te willen vervullen, paste dat dus in mijn werkervaringen. De business club de Vallei staat en los van de voetbalclub. Jaarlijks wordt er een sponsorbedrag per lid overgemaakt naar de vereniging. Het bestuur van de business club heeft geen enkele invloed op de organisatie van de voetbalclub en omgekeerd. Ik heb mijn bestuursleden van Blauwgeel de belofte gedaan dat het belang van Bauwgeel altijd prevaleert. Daar sta ik voor.
Nu je zo druk bent belt je vrouw wel regelmatig waar je nou toch blijft. Dat zal wel vooral zijn na een middag/avond kantine?Toen ik nog werkte belde zo (bijna) nooit. Ze was gewend dat het werk altijd voorging. Ik zit nog steeds in die modus, maar zij ziet het graag anders. En dat begrijp ik wel en ga er ook iets beter op letten. Nee, zij belt mij niet de kantine uit. Dat valt reuze mee, het is vaak op andere momenten. Dan ben ik weer een of andere afspraak vergeten, of zo iets. Ze houdt mij wel bij de les.
Je hebt ook een plek waar je helemaal tot rust komt in Putten. Vertel!Tot rust komen is daar nog niet aan de orde. Midden 2020 hebben wij deze recreatie woning gekocht. Toen was de woning in de verhuur via een landelijke organisatie. Vanaf begin dit jaar kunnen we er onbeperkt gebruik van maken. Dit jaar nemen we de tijd om de woning te moderniseren en naar onze smaak in te richten.. Daarna wordt het dan een startpunt van vele wandelingen in de bossen van Putten, hopen wij.
Nu naar het voetballen. Beide dochters hebben gevoetbald maar jij zelf niet. Hoe dan?Ik heb mijn jeugd doorgebracht in Wekerom. In dat plaatsje was toen geen enkele sportvereniging. De dichtstbijzijnde voetbalclub SDS voetbalde ergens in een schapenweide in het buurtschap de Valk. Dat vond ik toen een verrekt eind fietsen. Dat was dus voor mij geen optie. In mijn edese schooltijd is het er niet van gekomen, het uitgaan was toen veel interessanter. Mijn dochters, zoals al genoemd waren wel zo verstandig om een sport te gaan beoefenen. Dat werd Blauwgeel ’55.
Zoals Mark Baardman al noemde ben je een voorzitter die niet te beroerd is om ook minder leuke dingen op te pakken zoals het scannen van QR codes bij het sportpark. Is dit wat jou typeert als voorzitter en als mens?Ik werk graag samen, dat mag duidelijk zijn. Ik ben mij er erg van bewust dat wat ik gerealiseerd heb, niet was gelukt zonder de inzet van mijn medewerkers. Elkaar waarderend en respecteren is het middel hiervoor. Als het nodig is vind ik het vanzelfsprekend een medewerker te ondersteunen in zijn werk. Nu bij Blauwgeel is dat niet anders.
Nu je toch over de QR codes begint, het Bestuur heeft met de grootst mogelijke tegenzin gekozen voor een controle aan de poort. Ook nu is dat weer inwerking, helaas. Wij zijn van mening dat wij de regels vanuit de overheid dienen te volgen, hoe onlogisch deze soms zijn. Dezelfde overheid maakt het mogelijk dat wij kunnen beschikken over een mooi en doeltreffende sportaccommodatie. Ook zijn wij verantwoordelijk voor de veiligheid van onze leden en medegebruikers van het sportpark. De QR-controle hebben we uitbesteed aan een bewakingsbedrijf omdat wij onze vrijwilligers hiermee niet willen belasten. Om vragen en opmerkingen van onze leden en bezoekers te beantwoorden ben ik ook bij de poort gaan staan.
We kunnen wel zeggen dat je in een hele bijzondere tijd voorzitter bent van onze vereniging. Kun je vertellen hoe dat is en met welke uitdagingen jullie als bestuur te maken hebben? En hoe staan we ervoor?Ja, zeg dat wel. Al bijna twee jaar komen we niet aan ons spelletje toe wat we zo graag willen uitoefenen. (op het moment van dit interview zijn de voortekenen beter aan het worden. Misschien mogen we binnenkort weer de competities opstarten).Wij hebben in het bestuur diverse vervelende, maar noodzakelijke besluiten moeten nemen. Het wegvallen van de inkomsten uit de kantine hebben ons genoodzaakt een aantal broodnodige investeringen, zoals de modernisering van de kantine en onze eigen kleedkamers uittestellen. Mede omdat de overgrote meerderheid van onze leden de contributie trouw heeft betaald, hebben wij de vaste lasten kunnen afdragen en zijn wij niet in de rode cijfers gekomen.
Namens het bestuur wil ik onze leden daarvoor enorm bedanken! Heb je nog een speciale boodschap voor iedereen die onze vereniging een warm hart toedraagt?Onze sponsor commissie timmert goed aan de weg. Steeds meer bedrijven en ondernemers verbinden zich aan onze vereniging. De financiële- en materiële bijdragen zijn zeer welkom. Zeker in deze lastige periode. Ik wil deze sponsoren dan ook enorm bedanken en wil onze leden aansporen gebruik te maken van de mogelijkheden die deze bedrijven te bieden hebben. Zie het maar als voor wat, hoort wat.
Aan wie geef je het stokje door en waarom?Dat vind ik een lastige. Wij hebben bij de vereniging veel vrijwilligers. Met veel inzet en enthousiasme. Menigeen al vele jaren. Zij maken de vereniging, zij bepalen de sfeer en houden het vast dat we een familieclub zijn. Een club van ons allemaal. Voor mij zijn alle vrijwilligers, vrijwilliger van de maand. Maar dat kan niet, geef je aan….. Dus ik moet echt een keus maken?
Ik ga voor Emiel Waaijenberg. Hij verricht uitstekend werk voor De Vrienden Van Blauw Geel, waardoor het mogelijk is heel veel mooie dingen te realiseren voor onze hele vereniging. Het lijkt me goed dat hij hier eens meer over vertelt aan onze leden!
