Pim, jij bent door Wibo genomineerd als vrijwilliger van de maand september. Kun jij jezelf voorstellen aan onze leden?
Allereerst, Wibo bedankt voor de nominatie. Ik ben Pim Raatgever, 52 jaar en getrouwd met Astrid. We hebben twee dochters van 23 en 20 jaar oud. De jongste voetbalt ook, alleen bij de verkeerde club (Fortissimo). Geboren in Den-Haag en via Harderwijk ben ik op mijn negende in Ede terecht gekomen. Ik ben toen ook vrijwel meteen lid geworden bij Blauw Geel en begonnen in de E5. Mijn eerste wedstrijd was tegen aartsrivaal DTS, toen nog aan de Klaphekweg. Ik scoorde meteen, alleen er zat een gat in het net, waardoor het leek alsof de bal naast ging. De scheidsrechter gaf een achterbal. Groot trauma voor mij natuurlijk. Paul van Veldhuizen heeft deze scheidsrechter jaren later nog een keer flink aangesproken op deze fout.
Mijn beroep is gymleraar. Ik geef alle meer dan 25 jaar les op Het Streek Lyceum waar ik zelf ook als havoleerling heb gezeten.
Je bent dus al lang verbonden aan Blauw Geel '55. Je hebt ook jarenlang in het eerste elftal gespeeld. Wat zijn je mooiste herrineringen?
Toen ik op mijn zeventiende in Zwolle ben gaan studeren aan de Sportacademie, ben ik bij Blauw Geel gestopt. In 1995 ben ik weer teruggekomen en gestart in het 2e. Wibo was toen trainer. In 1996 ben ik bij het eerste gekomen. We promoveerden naar de derde klasse. Mijn mooiste herinnering was de promotiewedstrijd het jaar daarop. We speelden tegen DOS ‘37 op neutraal terrein bij OWIOS, Oldenbroek. Voor mij is dat de beste wedstrijd van Blauw Geel ooit. Iedereen speelde waanzinnig goed, met als echte uitblinker Louis Laan. We wonnen met 5-1 en promoveerden naar de 1e klasse. Ik moet bekennen dat ik samen met Andries Oskam de hele wedstrijd op de bank heb gezeten. Wijlen Jan Diteweg was 5 jaar onze trainer.
We hadden een fantastisch elftal dat jarenlang bij elkaar is gebleven. Bekende namen uit die tijd waren onder andere: Michael Nawawi, Etienne ten Bohmer, Sigmund van Iwaarden, Erik Jonker, Marcel van de Hoop, Wiljo Florijn, Louis Laan, Ramon Werkman, Jeroen Romer, Edwin Hendriksen, Marcel Muller, Floris ten Ham.
In 2001 ben ik gestopt bij de selectie. Daarna heb ik nog een jaar of tien in het 4e gespeeld. Ook dit was een hechte groep spelers. Koos Thiele was de motor van dit team. Hij hield de groep bij elkaar en zorgde er op zijn geheel eigen wijze voor dat niemand verzaakte. Afzeggen voor een wedstrijd was eigenlijk geen optie. Voorafgaand aan het nieuwe seizoen gingen we altijd een weekendje op trainingskamp. Het weekend zat vol met fysieke en verrassende activiteiten. We hebben zelfs een wedstrijd gespeeld in TBS-kliniek Veldzicht in Balkbrug tegen de ‘plaatselijke bevolking’. Elke speler uit de kliniek had daar een eigen begeleider tijdens de wedstrijd om escalaties te voorkomen.
Als we ons goed hebben laten informeren was je vooral een loper (en is hardlopen ook 1 van je passies)?
Dat klopt helemaal. Ik ben een echte combinatie voetballer. Via één-tweetjes de ruimte achter de verdediging induiken. Mijn loopvermogen kwam daarbij goed van pas. Technisch was ik minder begaafd, dus dan moet je het ergens mee compenseren. Het plezier in lopen in gebleven. In de loop der jaren heb ik verschillende halve marathons en zelfs twee hele marathons gelopen.
Naast jouw passie voor lopen heb je ook 2x La Marmotte in Frankrijk gefietst. Een zware tourtocht.
Jullie zijn goed op de hoogte. Racefietsen en mountainbiken vind ik ook fantastisch om te doen. De Marmotte is een monsterfietstocht over 4 Alpencols. Naast fysiek ook een mentale uitdaging.
Momenteel ben je actief binnen onze vereniging als begeleider van het project ‘ gelijke kansen’. Kun je wat meer vertellen over dit mooie project?
Een paar jaar geleden heeft de KNVB het project ‘Gelijke kansen Jeugdvoetbal’ gelanceerd. Het doel van het project is dat alle jongens en meisjes in een veilige omgeving met plezier beter leren voetballen. Een belangrijk uitgangspunt hierbij is dat de kansen en het aanbod voor alle jeugdvoetballers gelijk is.
De praktijk laat zien dat er bij veel verenigingen al vroeg wordt geselecteerd. De selectieteams krijgen dan vaak de beste faciliteiten, zoals meerdere trainingen per week, gekwalificeerde trainers. De basisteams hebben vaak de maken met welwillende ouders en minder trainingen. Hierdoor ontstaat een ongelijke ontwikkeling, en kansenongelijkheid.
Blauw Geel heeft het project omarmd. Een projectgroep heeft gekeken waar en op welke manier het project ingepast zou kunnen worden. De groep jeugd -9 en -10 bood hier goede mogelijkheden voor. De jeugdopleiding onder leiding van Rob Sillessen en Edwin Lau is al zo georganiseerd en dat alle elftallen op hetzelfde veld en tijdstip trainen met voldoende deskundige leiding.
In april 2020 is de pilot vanwege de coronamaatregelen al na één training gestopt. Half april 2021 is de pilot opnieuw opgestart op maandagavond bij de jeugd JO10 en op woensdagavond bij jeugd JO9. De pilot heeft 6 weken geduurd.
De teams werden bij aanvang van de training willekeurig ingedeeld in vier groepen van 8 tot 10 spelers. Via een doordraaisysteem kregen de spelers 4 verschillende oefenvormen aangeboden door deskundige trainers. De training werd afgesloten met een partijvorm 8x8 waarbij de teams opnieuw random werden ingedeeld.
De pilot is positief ontvangen en onlangs is er afgesproken om er dit seizoen een vervolg aan te geven. In de maand november zullen de trainingen op maandag voor de spelers/speelsters JO8 en 9 opnieuw worden ingericht zoals hierboven is geschetst.
Een mooie uiting van het project is dat dit seizoen de teams van JO8 willekeurig zijn ingedeeld in plaats van op niveau.
Hoe kunnen wij als leden ons steentje bijdragen aan ‘gelijke kansen’ binnen de vereniging?
Het doel van het project is dat alle jongens en meisjes in een veilige omgeving met plezier beter leren voetballen.
In een ‘veilige omgeving’ is er in mijn ogen sprake van een goede sfeer, waarin je jezelf kunt zijn, je fouten mag maken en er bij hoort. Dit is een belangrijke voorwaarde om met plezier te voetballen. Trainers, begeleiders en ouders hebben hier een belangrijke rol in en moeten hier gedurende het seizoen alert op zijn.
Het is van alle tijden dat begeleiders en ouders vol passie goed bedoelde aanwijzingen geven. Bedenk dat het voor het zelfvertrouwen van de kinderen goed is om tegenover één kritische tip vier complimenten te geven. Probeer het maar eens.
Naast Blauw Geel ben je, zoals je al aangaf, sportleraar op het Streek. Wat maakt dit vak voor jou zo mooi?
Voor mij is sporten het mooiste dat er is. Ik vind alles leuk en haal er veel plezier en voldoening uit. Ik doe mijn best om mijn leerlingen te laten ervaren hoe leuk bewegen kan zijn. Plezier in bewegen ontstaat als je het gevoel hebt dat je wat kan en en als er een goede onderlinge sfeer is. In een klas heb je veel niveauverschil. Het blijft een uitdaging om te zorgen dat elke leerling op zijn eigen niveau kan meedoen.
Op Het Streeklyceum bieden wij veel verschillende sporten aan en elke klas is anders, dus mijn baan is heel veelzijdig.
Tot slot: Wij hebben ons laten vertellen dat jij altijd vrolijk bent. Of lijkt dat maar zo? :-)
Nou, ik ben vooral rustig en niet snel boos of geirriteerd.
Aan wie geef je het stokje door en waarom?
Edwin Lau. Hij heeft de jeugdopleiding samen met Rob Sillessen goed in de steigers staan. Samen met Rob is hij bijna dagelijks op Het Sportpark om alles in goede banen te leiden. In mijn ogen een echte vrijwiliger die zijn ziel en zaligheid er ingooit om de de jeugdopleiding, met visie en beleid, te laten groeien en stabiliteit te geven.
