Introductie: Ik ben Esther ten Böhmer, 49 jaar, getrouwd met Etienne en we hebben samen 3 jongens, Tycho 12 jaar, Jesper bijna 14 jaar en Melvin 19 jaar.
Je hebt jouw man Etienne ''gescoord'' binnen de vereniging. Neem ons mee in dit Blauw Gele liefdesverhaal! Het eerste Blauw Geel huwelijk en daaruit voortgekomen ook het eerste (legale) Blauw Geel kind: Ik ken Etienne al heel lang, hij zat bij mijn broer (Johan Slotboom) in het team en ik mocht (lees moest) zaterdags mee naar de wedstrijden. Toen was er nog geen sprake van verliefdheid, dit kwam pas later rond mijn 15e jaar. Ik ging veel bij het eerste elftal kijken want Etienne voetbalde op zijn 17e al in het eerste elftal van Blauw Geel. Ook na de trainingen bleef ik wat langer hangen dan nodig was, wat mij thuis boze blikken opleverde. Uiteindelijk heb ik er wat vaart achter moeten zetten, anders mocht ik niet meer naar de trainingen en was de eerste kus een feit in de fietsenstalling van Blauw Geel.
Een steeds weer terugkerende vraag de afgelopen maanden in verband met Corona. Hoe kom jij nu de zaterdagen door en wat mis je het meeste? Ik heb het “geluk” dat ik nog het nodige te doen heb bij Blauw Geel vanuit mijn rol bij de ledenadministratie en coördinator van de JO12, JO13 en JO14. Hierdoor ben ik sowieso elke maandagavond bij de club. Ook heb ik veel op de zaterdagen bij de ingang van het sportpark gestaan om eea in goede banen te leiden. Het was zeker in het begin niet altijd voor iedereen duidelijk wat wel en niet mocht.
Klopt het dat jij het eerste vrouwelijke lid ooit bent van Blauw Geel '55? Geeft dat nog een speciaal gevoel en hoe ver gaan we dan terug? Ik ben niet het eerste vrouwelijk lid hoor, maar wel het eerst spelende vrouwelijk lid. Ik ben op 1 juni 1981 lid geworden.
Wat was toen de reden dat je begonnen bent met voetballen en kun je wat meer vertellen over jouw voetbalcarrière bij Blauw Geel? Ik ging veel mee met mijn moeder naar de wedstrijden van mijn broer. Mijn vader zat toen al in het bestuur en ik vond het niet leuk om steeds te kijken maar wilde zelf ook wel voetballen. In die periode is mijn vader een meisjes- en damesteam gestart. We begonnen op een heel veld en speelde tegen jongens. We verloren met grote cijfers maar het plezier was er niet minder om. Daarna zijn we op een half veld gaan spelen tegen andere meidenteams en hebben we heel wat kampioenschappen mogen vieren. Ook mocht ik regelmatig met de dames mee doen, ik heb samen met Yolanda (Dellink) heel wat wedstrijden daar meegedaan. In die tijd had je ook de Arnhem selectie waar ik ook deel van heb uitgemaakt en vervolgens ben ik doorgestroomd naar Dames 1. Ook heb ik met een deel van de meiden aan de zaalcompetitie meegedaan. De vele en hele leuke weekendjes uit zullen mij ook zeker bijblijven. Ik heb mijn carrière afgesloten bij Dames 2 toen Tycho werd geboren. Met 3 kinderen en Etienne die ook nog voetbalde lukte mij dit niet meer te combineren en ben ik gestopt.
Jouw vader heeft dus damesafdeling opgezet binnen onze vereniging. Het vrouwenvoetbal krijgt een steeds belangrijkere rol binnen het voetbal. Hoe kijk je naar deze ontwikkeling? Ik ben superblij dat het vrouwenvoetbal steeds meer aanzien krijgt. Al heb ik altijd het gevoel gehad dat bij Blauw Geel de vrouwen goed worden opgevangen. Ik vind het ook superleuk dat het dit seizoen gelukt is om een nieuw meidenteam te starten (MO13). Superenthousiaste meiden die veel plezier hebben en je ziet ze enorme stappen maken. Ik denk wel dat we nog meer kunnen profiteren van deze groeiende sport. Hopelijk lukt het om snel iemand te vinden voor de Dames en Meisjes in het bestuur, want het is wel belangrijk dat er continuïteit is. Dus hierbij nog een oproep voor iedereen die onze dames en meisjes een warm hart toedragen ! Er ligt mooi werk om op te pakken.
Zelf heb je ook heel veel vrijwilligerstaken uitgevoerd door de jaren heen. Wat heb je zoal betekent voor de vereniging? Blauw Gelers rondbrengen en vouwen, keuken, wedstrijdsecretaris Dames & Meisjes, teletekst bijwerken, helpen met samenstelling jubileumboek, leider, coördinator vanaf het kampioenenbal. Helpen bij de voetbalplaatjes van AH, Picnic actie voor de jeugd.Nu doe ik samen met Anne Marije Koster de ledenadministratie en ben ik coördinator bij de JO12, JO13 en JO14.
Het vrijwilligerswerk is jou natuurlijk met de paplepel ingegoten. De enige Blauw Geler waarvan beide ouders erelid zijn. Hoe belangrijk is het volgens jou en wat is de voldoening die jij eruit haalt? Ik heb me nooit verplicht gevoeld om te helpen, maar daar haal ik wel veel voldoening uit. Het zijn vaak de kleine dingen die je voor een ander kan doen wat het leuk maakt om het ook vol te houden. Vrijwillig is niet vrijblijvend dus als ik ergens ja op zeg, zal ik me er ook volledig voor inzetten. Het leukste is de samenwerking en de afwisseling. Ik doe het nog steeds met veel plezier.
Wat vind je vooral heel goed gaan bij de vereniging en waar kunnen we (nog) meer aandacht aan besteden? Ik denk dat we bij de jeugd steeds beter in staat zijn om naast ouders ook de oudere jeugdspelers en senioren spelers enthousiast te maken om trainingen te gaan geven. Er wordt een goed kader aangeboden en opleiding gegeven in samenwerking met de KNVB. Dit is echt een compliment aan Rob Sillissen en Edwin Lau die er hard voor werken samen met de jeugdcommissie. Er zijn al heel wat jeugdtrainers opgeleid. Dit enthousiasme moeten we natuurlijk zien vast te houden en uit te breiden. We hebben ook een hele grote senioren groep binnen de vereniging. Zij verdienen naast de selectie ook de nodige aandacht. Het valt nu natuurlijk niet mee met de beperkte regels en met 4 man trainen is niet wat je wilt. Ik hoop dat ze het nog even vol kunnen houden.
Hebben jullie nog een speciaal woord voor alle leden die nog geen vrijwilliger zijn? Volgens mij ben je al heel snel een vrijwilliger hoor. De wastas die gewassen moet worden. Een keer vlaggen of fluiten bij je kind. Als vrijwilliger hoef je geen vaste taak te hebben. Er zijn natuurlijk ook vaste taken die wel meer betrokkenheid vragen, omdat andere op je rekenen. Maar die verschillen ook in tijd die je eraan kwijt bent. Iedereen moet datgene doen wat bij hem of haar past. Vraag gerust en bied je aan !
Aan wie geef je het stokje door? En waarom? Niels de Lange, is al heel wat jaartjes scout bij de jeugd. Wat vindt hij hier leuk aan en hoe gaat dat nu tijdens de coronaperiode. Ook moet hij het voetballen missen in het 3e team. Hoe gaan jullie hier als team mee om?
